Zespół
Piotr Puchalski
Piotr Puchalski – dr, profesor nadzwyczajny historii nowożytnej na Uniwersytecie Komisji Edukacji Narodowej
w Krakowie, gdzie prowadzi zajęcia dotyczące historii Polski, imperiów kolonialnych, międzynarodowych
relacji i współczesnej turystyki. Publikował wcześniej w „The Historical Journal” i „Journal of Modern European History".
Jego pierwszą książką jest „Poland in a Colonial World Order: Adjustments and Aspirations 1918–1939" (Routledge, 2022), współtworzył on również tom „The World Beyond the West: Perspectives from Eastern Europe" (Berghahn Books, 2022).
Jego kolejny projekt dotyczy powiązań kolonialnych Polski po 1939 roku.
Rafał Reichert
Rafał Reichert, od 2005 magister archeologii dawnego Instytutu Archeologii UW; od 2010
doktor historii kolonialnej Instituto de Investigaciones Históricas, Universidad Nacional Autónoma de México (UNAM). Od 2021 adiunkt w Instytucie Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich na Uniwersytecie Warszawskim.
W latach 2013-2021 pracownik naukowy w Centro de Estudios Superiores de México y Centroamérica (CESMECA), Universidad de Ciencias y Artes de Chiapas (UNICACH), Meksyk.
Instruktor Nautical Archaeology Society (NAS). Członek grupy naukowej Red Imperial-Contractor State Group, zajmującej się studiami nad historią wojskową i ekonomiczną Hiszpanii i jej kolonii amerykańskich.
Członek Rady Dyscypliny „Historia” na UW. Członek redakcji kwartalnika „Ameryka Łacińska” (Iberystyka UW).
Specjalista z historii kolonialnej, ekonomicznej i wojskowej Wielkich Karaibów i Nowej Hiszpanii oraz archeologii morski.
Autor książek: Od Cortésa do Bolivara. Zarys dziejów wojskowych w hiszpańskiej Ameryce kolonialnej, PWN, Warszawa (2021); Sobre las olas de un mar plateado. La política defensiva española y el financiamiento militar novohispano en la región del Gran Caribe, 1598-1700, UNAM, México (2013).
W latach 2018-2022 zrealizował projekt Rola dostaw drewna z południowego Bałtyku i wicekrólestwa Nowej Hiszpanii w rozwoju morskiego imperium Hiszpanii w XVIII wieku (2017/25/B/HS3/01017), który został sfinansowany ze środków programu OPUS-NCN.
Pankoj Sarkar
Obszarem moich zainteresowań badawczych jest historia nauki, w szczególności historia morska, historia rolnictwa oraz historia środowiska.
Obecnie w swych badaniach skupiam się na ewolucji nauki o ochronie środowiska oraz produkcji wiedzy w obrębie świata Oceanu Indyjskiego, począwszy od połowy XIX w.
Celem tych badań jest wykazanie, że procesy eksluzywne i inkluzywne w nauce oraz procesy warunkujące produkcję wiedzy w erze kolonializmu, są po dziś dzień głęboko zakorzenione, a także mają swe daleko idące następstwa, szczególnie w kontekście radzenia sobie z kryzysem środowiskowym - podejściem, zrozumieniem, zwalczaniem itd., - zarówno w krajach globalnej Północy jak i Południa.
Zanim dołączyłem do grona pracowników naukowych Uniwersytetu Warszawskiego, pracowałem w Niemieckim Muzeum Żeglugi w Leibniz Institute for Maritime History, w Bremie. W 2012 roku ukończyłem studia magisterskie, a w 2020 r. obroniłem doktorat w mumbajskim Tata Institute of Social Sciences.
Mój doktorat dotyczył szerszego spojrzenia na produkcję wiedzy i nauki w rolnictwie kolonialnych Indii.
Artur Rodziewicz
Magisterium (2001) i doktorat (2009) w Instytucie Filozofii UW. Studiował także w Imam Khomeini International University w Iranie (2012), Katedrze Etnologii i Antropologii Kulturowej UW (licencjat 1999), jako wolny słuchacz w Instytucie Filologii Klasycznej UW oraz Katedrze Arabistyki i Islamistyki UW. Adiunkt i adiunkt badawczy w Zakładzie Edukacji Międzykulturowej SGGW (2010-2015), Wydziale Orientalistycznym UJ (2016-219), Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej UW (2020-). Wykładowca filozofii w International Yezidi Theological Academy w Gruzji (2021-). Stypendysta NCN (Fuga 5, Opus 17, kierownik projektów: Eros i Perła w jezydzkiej kosmogonii; Gruzińscy Jezydzi. Specyfika diaspory i jej relacje z iracką ojczyzną). Współzałożyciel i zastępca redaktora naczelnego „International Journal of Yezidi Studies” (yezidistudies.org). Autor pierwszych polskich przekładów jezydzkich świętych hymnów (Jezydzkie hymny kosmogoniczne: „Hymn o Nieszczęsnym Rozbitku" (Qewlê Zebûnî Meksûr) i „Hymn o Be i A" (Qewlê Bê û Elîf), „Przegląd Orientalistyczny” 265–266 (2018), s. 207–222). Zainteresowania badawcze: Jezydzi, ich religia, migracje i diaspory, sufizm, etno-religijne zróżnicowanie Kurdystanu, obecność wątków filozofii greckiej na Bliskim Wschodzie. Badania terenowe prowadzi w Gruzji i Iraku. Obecnie pracuje nad monografiami poświęconymi gruzińskim Jezydom i jezydzkim świętom.
Igor Chabrowski
Zespół Działania I.3.13 IDUB
Ur. 1982, licencjat w 2004: Uniwersyteckie Kolegium Kształcenia Nauczycieli Języka Angielskiego; magisterium w 2007: Instytut Historyczny UW; studiowałem także w Chinach na Beijing Foreign Studies University, Pekin w latach 2005-2006 i na Sichuan International Studies University, Chongqing w latach 2007-2008. W 2010, otrzymałem Master of Research, a w 2013 obroniłem doktorat w European University Institute, Department of History of Civilization z dziedziny historii dwudziestowiecznych Chin.
Wykładałem w 2013-2014 na Uniwersytecie Oksfordzkim (jako Departamental Lecturer); tamteż byłem członkiem (fellow) w Merton College. W 2015 prowadziłem zajęcia dla programu Erasmus w IH UW. Od 2015 do 2017 postdoctoral fellow w Centrum Studów Chińskich na Chińskim Uniwersytecie w Hong Kongu (Centre for China Studies, The Chinese University of Hong Kong) w ramach projektu badań nad „Antropologią historyczną dwudziestowiecznego społeczeństwa chińskiego” („Historical Anthropology of Chinese Society in the Twentieth Century”). 2017-2018: tamże pracowałem jako wykładowca (lecturer).
Zainteresowania badawcze:
Chiny w okresie Qing (1644-1911) i dwudziestym wieku; kultura popularna, religia, opera i teatr chiński; historia globalna, kolonialna i imperialna; historia i kultura komunistycznej Europy Wschodniej i Azji Wschodnie.
Mariusz Kałczewiak
Warszawskie Centrum Historii Globalnej
Historyk zajmujący się historią społeczną i kulturową Europy Środkowo-Wschodniej i Ameryki Łacińskiej, studiami żydowskimi, historią migracji i historycznymi Gender Studies.
Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego – stosunki międzynarodowe, 2011 i Tel Aviv University (Izrael) – doktorat w dziedzinie historii powszechnej, 2017.
Stypendysta m.in University of Florida, Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, Brandeis University, University of Haifa czy Alexander von Humboldt Foundation. Publikował m.in. w American Jewish History, Jewish Culture and History czy East European Jewish Affairs.
Doktorat poświęcił kulturowym i społecznym powiązaniom między żydowską Polską a żydowską Argentyną w dwudziestoleciu międzywojennym. Oparta na pracy doktorskiej książka Polacos in Argentina. Polish Jews, Interwar Migration, and the Emergence of Transatlantic Jewish Culture (2020) otrzymała nagrodę dla najlepszej książki przyznawaną przez Latin American Jewish Studies Association.
Obecnie w ramach projektu Manly Choices. Concepts, Constructions and Performativity of Polish-Jewish Masculinities, 1890s-1930 prowadzi badania poświęcone konstrukcjom i praktykom męskości polskich Żydów na przełomie XIX i XX wieku.
więcej informacji...
Dariusz Kołodziejczyk
Warszawskie Centrum Historii Globalnej
Ur. 1962; doktorat na UW 1990, habilitacja tamże 2001, tytuł profesora 2013. Zatrudniony w Instytucie Historycznym UW od 1988 kolejno jako asystent, adiunkt, profesor od 2003. Research associate: Harvard University Ukrainian Research Institute 1991-1992; Nahost-Institut an der Universitaet Muenchen 1994-1995. Visiting professor: University of Notre Dame 2004, Hokkaido University 2009, College de France 2011. Członek Akademii Europejskiej (Academia Europaea) i honorowy czlonek Tureckiego Towarzystwa Historycznego (TTK). Prezydent CIEPO (Comite International des Etudes Pre-ottomanes et Ottomanes) 2018-. Pełnomocnik Dyrektora IH ds. Kontaktów Zagranicznych 2002-2008; Dyrektor Instytutu Historycznego 2012-16; Kierownik Zakładu Historii Nowożytnej 2010-13 i 2019-. Zainteresowania badawcze: historia imperiów, granice i pogranicza, historia globalna. Zainteresowania pozanaukowe: nurkowanie, narty, gra na klarnecie.
więcej informacji...
Natalia Królikowska-Jedlińska
Warszawskie Centrum Historii Globalnej Zespół Działania I.3.13 IDUB
Ukończyłam studia na Uniwersytecie Warszawskim (historia – 2004; turkologia – 2007). Doktorat pod kierunkiem prof. Dariusza Kołodziejczyka obroniłam na tej samej uczelni w 2010 roku. W latach 2011-2012 pracowałam jako analityk Citibank International Plc. i Citi Handlowy. Pracę w IH UW zaczęłam w październiku 2012 na stanowisku adiunkta w Zakładzie NPH i Metodologii. Od września 2014 do września 2016 roku pełniłam funkcję sekretarza ds. naukowych i dydaktycznych IH UW. Moje zainteresowania badawcze koncentrują się na historii Regionu Morza Czarnego w epoce nowożytnej ze szczególnym uwzględnieniem chanatu krymskiego i północnego Kaukazu. W ostatnich latach wiele uwagi poświęciłam także działalności misjonarzy katolickich w Oriencie. Od stycznia 2021 roku jestem członkiem rady działania „Global history – pozaeuropejskie konteksty współczesnego świata” w ramach IDUB (I.3.13).
więcej informacji...
Michał Leśniewski
Warszawskie Centrum Historii Globalnej
Ur. 1966 w Warszawie.
Magisterium w Instytucie Historycznym UW w 1990. Doktorat obroniony na Wydziale Historycznym UW w 1997 r. W 2010 r. uzyskał habilitację także na Wydziale Historycznym UW.
W latach 1990-1991 pracował jako specjalista do spraw krajów anglojęzycznych w Stowarzyszeniu „Wspólnota Polska”. Zatrudniony w Instytucie Historycznym UW od 1991 jako asystent, a od 1998 roku jako adiunkt.
W latach 1991-2009 współpracownik Ośrodka Studiów Amerykańskich UW. W 1991 roku uczestniczył w „Oxford Summer School of International Relations”, zorganizowanym w Exeter College w Oxfordzie. W 1994 roku stypendium naukowe w Instytucie Kennedy’ego w Freie Univerisitat w Berlinie. W 1995 roku jako stypendysta programu Oxford Hospitality Scheme przebywał w Nuffield Colege. W 1995/1996 na stypendium Fullbrighta w Indiana University w Bloomington. Od 1996 roku regularne badania archiwalne w Londynie w National Archives (Kew). 2001/2002 pobyt na wymianie naukowej w Stanach Zjednoczonych w University of Notre Dame.
W 2006, 2015 roku badania archiwalne w Cape Town Archives Repository w Kapsztadzie. W 2014 badania archiwalne w Killie Campbell Africana Library w Durbanie, Pietermaritzburg Archives Repository w Pietermaritzburgu, Talana Museum w Dundeei. Jest stałym współpracownikiem półrocznika „Werkwinkel. Journal of Low Countries and South African Studies”. Od 2017 członek African Studies Association
więcej informacji...
Marek Pawełczak
Warszawskie Centrum Historii Globalnej Zespół Działania I.3.13 IDUB
Magisterium z historii w IHUW 1994, doktorat (1999) i habilitacja (2011) tamże. Stypendysta m.in. DAAD (Uniwersytet Humboldta w Berlinie), Stypendium Garstków (University of Notre Dame) i fundacji Fulbrighta (Boston University). Nagroda Prezesa Rady Ministrów za pracę habilitacyjną (2011). Zainteresowania badawcze: Historia Afryki Wschodniej i basenu Oceanu Indyjskiego w okresie przedkolonialnym, w tym organizacja polityczna społeczeństw afrykańskich, handel karawanowy i zamorski, diaspory handlowe, skutki przewrotu w transporcie morskim oraz napływu kapitału zagranicznego w XIX w., nieformalne imperium Wielkiej Brytanii w Afryce. Poza tym: władza, społeczeństwo, religia i prawo zwyczajowe w Afryce w epoce kolonialnej.
więcej informacji...
Laura Pozzi
Warszawskie Centrum Historii Globalnej Zespół Działania I.3.13 IDUB
Magisterium 2008, Uniwersytet Ca’ Foscari, Wydział Studiów Orientalnych (Wenecja, Włochy); doktorat 2014, European University Institute, Department of History and Civilization (Florencja, Włochy)
Interesuję się połączeniami między historią globalną, kolonializmem i polityką pamięci w historii Chińskiej Republiki Ludowej. W moich badaniach, wykorzystując metodologie historii globalnej do analizy chińskich muzeów i studiów nad pamięcią, staram się uciec od eurocentrycznej wizji historii przepływu wiedzy. Jednocześnie, mam na celu zglobalizować nasze rozumienie różnorodnych historii Chin i sproblematyzować wpływ dyskursu dekolonialnego na poza-europejskie praktyki w dziedzinie muzealnictwa. Chcę prześledzić wpływ teorii postkolonialnej i dekolonialnej na globalne przedstawienia chińskiej historii w muzeach, zabytkach i miejscach upamiętnienia.
więcej informacji...
Piotr Szlanta
Warszawskie Centrum Historii Globalnej
Ur.1971; magisterium na UW 1995 (Historia) i 1996 (Stosunki Międzynarodowe), doktorat na UW w 2003 r. Zatrudniony w Instytucie Historycznym UW jako asystent od 1996, od 2004 jako adiunkt.
Stypendysta Uniwersytetu w Bielefeld 1997, University of Notre Dame (1999-2000), Freie Universität Berlin 2005, Rektor UW 2007 i Fundacji Humboldta 2009. Od 2006 r. członek redakcji miesięcznika „Mówią wieki”. Współautor podręczników szkolnych i ponad stu artykułów popularnonaukowych. W latach 2011-2013 pracownik Niemieckiego Instytutu Historycznego w Warszawie. Redaktor międzynarodowej encyklopedii pierwszej wojny światowej http://www.1914-1918-online.net
więcej informacji...
Mikko Toivanen
Warszawskie Centrum Historii Globalnej Zespół Działania I.3.13 IDUB
Mikko Toivanen jest historykiem specjalizującym się w historii globalnej i kolonialnej, ze szczególnym uwzględnieniem kolonii brytyjskich i holenderskich w dziewiętnastowiecznej Azji Południowo-Wschodniej. Jego obecne badania dotyczą rozwoju kultury miejskiej i idei przestrzeni publicznej w Singapurze i Batawii w drugiej połowie XIX wieku. Toivanen obronił doktorat z podróży i turystyki kolonialnej w Azji Południowo-Wschodniej w Europejskim Instytucie Uniwersyteckim (Florencja, Włochy) w 2019 roku. Uzyskał również tytuł magistra na Uniwersytecie w Leiden (2014) oraz licencjat na Uniwersytecie w Warwick (2012). Jego dalsze zainteresowania badawcze obejmują historię nordyckich uwikłań kolonialnych oraz transnarodowe obiegi wiedzy imperialnej.
więcej informacji...
Adrian Warsiński
Warszawskie Centrum Historii Globalnej
Magisterium z prawa na Uniwersytecie Warszawskim (2019), doktorant w Szkole Doktorskiej Nauk Humanistycznych UW (2020-2024), pobyt studyjny w ramach programu Erasmus+ w Friedrich-Meinecke-Institut na Freie Universität Berlin (2021). Od 2019 r. młodszy wykonawca w projekcie pt. „Wielka i Mała Rozbieżność widziane przez szkła korporacji: mieszkańcy Europy Środkowo-Wschodniej w Azji w XVII wieku” (Narodowe Centrum Nauki – OPUS 14, nr 2017/27/B/ HS3/00151), od 2019 r. praca na Wydziale Prawa i Administracji UW jako specjalista z zakresu badań, rozwoju i współpracy międzynarodowej, od 2021 r. członek Zespół Historii Globalnej / Warsaw Centre for Global History na Wydziale Historii UW.
Adam Włodarski
Warszawskie Centrum Historii Globalnej
Doktorant Szkoły Doktorskiej Nauk Humanistycznych Uniwersytetu Warszawskiego (dyscyplina: historia). Absolwent historii na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego (magister, 2018) i prawa na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego (magister, 2016). Młodszy wykonawca w projekcie badawczym Narodowego Centrum Nauki nr 2017/27/B/ HS3/00151 pt. „»Wielka i Mała Rozbieżność« widziane przez szkła korporacji: mieszkańcy Europy Środkowo-Wschodniej w Azji w XVII wieku”.
Sebastian Żbik
Sebastian Żbik, od 2017 magister historii UW, obecnie doktorant Wydziału Historii UW.
Wybrane publikacje:
The Omani Prince Between Zanzibar, Oman and Bombay. Abdul Aziz bin Said’s Struggle for Power and Money in the Time of Growing British Dominance in the Indian Ocean Region [w:] “Journal of Colonialism & Colonial History” (1/2022);
Wybrane przykłady zmiany kulturowej wśród omańskiej społeczności w Afryce Wschodniej w latach 1806-1856 [w:] „Przemiany kulturowe w Afryce. Historia i antropologia”, red. Maciej Ząbek, Warszawa: WUW, 2020, s. 105-140;
„Dla ibadytów z Omanu i Zanzibaru” Formy wsparcia wspólnoty ibadyckiej przez Arabów z Zanzibaru na podstawie wybranych waqfów i testamentów z lat 1890-1964[w:] „Afryka” Półrocznik Polskiego Towarzystwa Afrykanistycznego, nr 49 (2019), s. 111-134;
Wpływ środowiska geograficznego, społecznego i ekonomicznego Afryki Wschodniej na omański model osadnictwa w latach 1806-1856, w: „Studia Geohistorica”, vol. 7 (2019), s. 45-67;
Arabskie plantacje goździków na Zanzibarze i Pembie w XIX w.: uwarunkowania społeczne i kulturowe, w: „Afryka” Półrocznik Polskiego Towarzystwa Afrykanistycznego, nr 45 (2017), s. 99-134.